ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΚΗΛΗ

Οι μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες αναπτύσσονται επί μη επαρκώς επουλωθέντων τραυμάτων κοιλίας από προηγηθείσες επεμβάσεις.  Συνήθως εντοπίζονται στην μέση γραμμή δεν είναι όμως σπάνιες και οι κήλες εκατέρωθεν της μέσης γραμμής . Όπως και σε κάθε άλλη κήλη ο κίνδυνος της περίσφιξης του περιεχομένου της κήλης αλλά και του αποφρακτικού ειλεού είναι ορατός και σε κάθε περίπτωση χρειάζονται χειρουργική αποκατάσταση. Το εάν η κήλη θα αντιμετωπισθεί λαπαροσκοπικά  ή με την κλασσική χειρουργική είναι κάτι που θα αποφασίσει ο χειρουργός ανάλογα με την θέση, το μέγεθος, το περιεχόμενο και το είδος των προηγηθησών επεμβάσεων. Σε γενικές γραμμές - όπως ισχύει και για τις υπόλοιπες κήλες- οι κοιλιοκήλες πρέπει να χειρουργούνται το συντομότερο δυνατόν. Ο λόγος είναι  (ιδιαίτερα για τις κοιλιοκήλες)  διότι  όταν παραμεληθούν τείνουν να αποκτούν μεγάλο μέγεθος. Αυτό εκτός του ότι αυξάνει  τον κίνδυνο για περίσφιξη και ειλεό, δημιουργεί και ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Το έντερο είναι  πρακτικά  εκτός του κοιλιακού κύτους για πολύ καιρό και  όταν η ποσότητα αυτή του εντέρου ανατάσσεται  με την επέμβαση εντός του κύτους της κοιλίας, το συνολικό περιεχόμενο της κοιλίας αυξάνεται απότομα και ο ασθενής μπορεί να δυσπνοήσει  ή να έχει και άλλα προβλήματα  καρδιοαναπνευστικού  τύπου, να κάνει αυτό που λέμε σύνδρομο κοιλιακού διαμερίσματος. Για την πρόληψη αυτής της κατάστασης συνιστάται προεγχειρητικά  αρκετή απώλεια βάρους, χρήση κηλεπιδέσμου ώστε να προσαρμόζεται σταδιακά ο οργανισμός στην αυξημένη κοιλιακή πίεση, ενώ μοντέρνα πλέγματα διπλής όψης (τα οποία έχουν σημαντικό κόστος) μπορεί να τοποθετηθούν χωρίς να αυξάνουν την πίεση στην κοιλιά με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα.